तिम्रो दुःख मलाई दुख्छ (कविता)

घाम पानी माटो छली मुटुभित्र पलाई तिम्रो दुःख किन दुख्छ यति धेरै मलाई हेर्दा कुनै चोट छैन देखिँदैन घाउ अन्तरमा कहाँ होला दुःख बस्ने ठाउँ ।

लाग्दछ माया देशको (कविता)

लाग्दछ माया देशको, जन्मिएँ जहाँ हुर्किएँ यहीँको माटो प्यारो भो नाचेर जहाँ फुर्किएँ चुली र थुम्का, पखेरा, हिमाल, पहाड, तराईका यहीँको जल प्युँदामा, आनन्द लाग्छ मलाई ता । सीप र आँट बोकेको, तन्नेरी छु म रसिलो हिमाल जस्तै पवित्र मुहार मेरो हँसिलो पोखेर यहीँ सिर्जना, धर्तीको रूप सिँगार्छु कर्मको पूजा गरेर, भविष्य नयाँ निहाल्छु ।

प्रेमको दोस्रो पृष्ठ

उज्यालोले धर्ती टेक्न पाउँदा–नपाउँदै टोलवासीलाई एउटा नयाँ हल्लाले बिउँझायो– ‘‘सुन्दरी त रगतपच्छे छे रे !’’ हल्ला सँगसँगै जिज्ञासा पनि बिउँझ्यो– कसरी ? किन ? सानो गाउँ, सानो बस्ती । कतिबेर पनि लागेन, एकैछिनमा ठोस कुरो आयो– ‘‘दलेले कुटेछ नि सुन्दरीलाई !’’ सुन्दरी र दले, गाउँको नमुना जोडी । तीन वर्ष भयो बिहे भएको ।

मोरङको साहित्यिक इतिहास

विसं २००३ साउन ४ गते साङराङ दिङला भोजपुरमा पिता शिवशङ्कर सुवेदी र माता खड्गदेवी सुवेदीका सन्तानका रूपमा जन्मनु भएका दधिराज सुवेदी नेपाली साहित्यमा एक सिद्धहस्त समालोचकका रूपमा स्थापित भइसक्नु भएको छ । विसं २०२५ मा ‘जनवार्ता’मा प्रकाशित ‘चम्की फूले कोपिला’ शीर्षकको कविताबाट साहित्यिक यात्रा प्रारम्भ गर्नुहुने दधिराज सुवेदीले ‘नेपाली वाङ्मयका विशिष्ट साधक र उनका साधनाको अभिलेखाङ्कन’ (२०४४), ‘प्रतिभा र प्रस्तुति’...

‘बसेरे से दूर’ मा नेपाल

मेरा मित्र महाराज कृष्ण रसगोत्र, त्यस समयमा नेपालस्थित भारतीय राजदूतावासमा सचिव पदमा कार्यरत थिए । राजदूत थिए भगवान सहाय । उनीसँगको मेरो व्यक्तिगत परिचय नभए पनि उनको नाम र कामप्रति म अपरिचित थिइनँ । सहाय पनि मेरो नाम–कामबाट अपरिचित थिएनन् । उनी पनि इलाहावाद विश्वविद्यालयका पूर्वछात्र थिए । रसगोत्रले मलाई गर्मीको छुट्टीमा काठमाडौँमा बिताउन आमन्त्रण गर्दा सहर्ष स्वीकार गरेँ । इलाहावादले मप्रति जुन किसिमको व्यवहार...